****عا لمی دیگر از شیخ محمود شبستری در قرن هفتم هجری شمسی ****
سئوالی چند کر دم از حکیمی *جوابی داد کز علم است نیمی*بگفتم علم داری و یقین است بگفتم علم را از چه جویند* بگفتا در شسریعت هر چه گو یند* بگفتم چیست مقصود از شریعت*بگفتا ترگ شسرک و شک و بد عت بگفتم شسر ک و شک جو ن زا ئل آ ید*بگفتا از طریقت حا صل آ ید* بگفتم از طر یقت چیست مقصو د *بگفتا راه ربط عبد معبود
بگفغتم چیست پا یان طریقت * بگفتا عا لم حق و خقیقت*بگفتم از حقیقت چیست حا صل *بگفتا وصل جا نان جان وا صل *بگفتم خود چه باشد و صل جانان* بگفتا وصل جانان قرب حق دان*بگفتم قرب حق در چیست بر گوی * بگفتا بعد نفس شیطنت خوی *بگفتم بعد نفس از چیست دا نی*بگفتا از تصوف گر بدا نی*بگفتم چیست مقصود از تصوف*بگفتا بی ریا ترک تکلف*بگفتم ترگ آن چو نو چسان است *بگفتا کار در ویشان همان است *بگفتم خود چه باشد کار در ویش *بگفتا آ نچه دا رد آ ورد پیش
بگفتم آن نشا نم ده که چون است *بگفتا آن نشان از ما برون است *اگر چه محتصر گفتم بیانشس *ولی با دیده دل بین عیا نشن*شان بی نشان دارند ایشان *که جز حق در نظر نا رند ایشان *خوشا وقت کسی کین کار دارد * زترک خویش ترک قال دارد هر آنکس را که این معنی نشان است *زبان بندد که خود کل السان است*سبک تا عرش اعلی پر بگیرد* نشان از عا لم دیگر بگیرد
تو نفس کور دل بگذا رو بگذر *بچشم دل بنو ر عقل بنگر *که بر عقبی ا گر دنیا گز ینی *بجز تا پیش پای خود نبینی
زدنیا وا ره و عبد خدا شو *همه آ زاد از این زندان سرا شو*اگر رندی بخود مپسند زندان*بز ندان دل نی بندند رندان
چو دنیا ننگ سجن مئو منان است* کسی کو را نخوا هد مئو من آن است*چو آنجائی مکن حبٌ وطن دار*بغر بت رو منه رو بر و طن آر
نگر تا در کجا ئی در حقیقت *که تا آ نجا کنی طی طریقت *ترا موطن اگر آ نجا ست باری*در این منزل ترا دیگر چه کاریاگر دنیا بدیدارت بهشت است *نشان کا فریت است و چه زشت استاز این سنجت اگر با شد نجاتی *تر ا با شد دگر نیکو حیاتی حیاتی که همه عین الیقین است *نصیب مئو ئمنات و مئو منین است*در این سنج ار بمیری بی خبر دلر بسجن دیگری بر میگردب دگر باذ
بهشت و دوزخت در توست و با تست ** درست این است و باقی فکر سست
